`Verveel je je nou niet?` Een veelgestelde vraag door vrienden en familie. En ik begrijp dat ook wel. Als je emigreert van stad (Utrecht, 300.000 inwoners) naar dorp (Markousovice, 300 inwoners) dan verandert er natuurlijk best veel.
 Maar alles went, en nu ik dit stukje schrijf staar ik even naar buiten naar onze walnootboom die we bij dit huis kregen. We proberen elk jaar van de jonge noten wodka te maken, maar een onverwachte sneeuwbui in mei heeft roet in de goulash gegooid.
Dit jaar helaas geen noten. Dus dat wordt gewone wodka drinken. Nouja, dan maar wijn maken van de enorme hoeveelheid rode bessen. En dan niet vergeten te oogsten, zoals vorig jaar! Dat zou zonde zijn. Maar voordat ik dat ga doen moet ik eigenlijk eerst nog even een drempel repareren en de kelder leegpompen, die staat al een half jaar blank.
 Dit zeg ik nu wel, maar ik heb Pavel beloofd dat ik even bij hem langs zou gaan om wat foto’s te maken van zijn kroeg voor zijn website. Binnenkort is er een groot feest en dan moeten die winterfoto’s worden vervangen door zomerkiekjes. De kelder en drempel moeten maar even wachten.
Ai, Pavel moet ook wachten! Morgen komt er bezoek uit Nederland en dus moet ik extra brood bakken! Zo om de twee dagen bak ik brood en dat bevalt zo goed dat ik binnenkort een broodoven ga bouwen in de tuin. Wat ik overigens al twee jaar roep maar ’t komt er maar niet van...
Elke keer als ik daaraan wil beginnen moet ik namelijk eerst nog even tien kuub hout hakken voor de winter. En de winters hier kunnen koud zijn. Oh, dat herinnert me eraan dat ik de kozijnen nog moet repareren omdat daar zoveel kou doorheen komt.
 Maar ach, het heeft ook niet zoveel haast, bovendien heb ik nog een kater van gisteren. We hebben hier namelijk op zo’n vijftien minuten lopen vijf kroegen tot onze beschikking, Drie in ons dorp, en twee in een nog kleiner dorpje hier bovenop de berg.
In de kroeg van Pavel zijn we inmiddels ‘štamgasty’ geworden. Hij is naast kroegbaas ook houtleverancier en automonteur. Dat weten wij uit eigen ervaring. Een inwonende zwerver helpt hem met zijn werkzaamheden in ruil voor bier en sigaretten. En ik heb gisteren geholpen met het leegdrinken van zijn ‘sud’ bier.
Goed, ik moet stoppen! Ik moet nog even paddenstoelen plukken voordat iemand anders me voor is. Ik vermoed namelijk dat iemand mijn ‘geheime’ plek in het bos kent.
 Bovendien dwaal ik af geloof ik… Waar hadden we het over?
Oh ja, verveling. Wat deden we in Utrecht? Och, we gingen wel eens naar de film, of naar een festival. Maar vaak zaten we gewoon thuis op de bank te kijken naar een of andere serie. Of op het balkon te staren naar de balkons van onze overburen.
Lekker verveeld staren naar de overburen... Ja, dat mis ik eigenlijk wel eens ja...
| 
Vakantiehuizen
Onroerend Goed
Vliegtickets
Wintersport
Hotels
Campings
Kuuroorden
Autohuur
Brochures
Stedentrips
Maar alles went, en nu ik dit stukje schrijf staar ik even naar buiten naar onze walnootboom die we bij dit huis kregen. We proberen elk jaar van de jonge noten wodka te maken, maar een onverwachte sneeuwbui in mei heeft roet in de goulash gegooid. 
Dit zeg ik nu wel, maar ik heb Pavel beloofd dat ik even bij hem langs zou gaan om wat foto’s te maken van zijn kroeg voor zijn website. Binnenkort is er een groot feest en dan moeten die winterfoto’s worden vervangen door zomerkiekjes. De kelder en drempel moeten maar even wachten.
Maar ach, het heeft ook niet zoveel haast, bovendien heb ik nog een kater van gisteren. We hebben hier namelijk op zo’n vijftien minuten lopen vijf kroegen tot onze beschikking, Drie in ons dorp, en twee in een nog kleiner dorpje hier bovenop de berg.
Bovendien dwaal ik af geloof ik… Waar hadden we het over? 
Reageer
Stuur door
Print pagina
