Tsjechie.nl - Een triest einde van het succesvolle Tsjechische ijshockeyteam

VANDAAG  EEN GROTE HELD,  MORGEN   ONKRUID  OP  JOUW  VELD.

Dit zijn de woorden van de voorheen beroemde Tsjechische ijshockeyspeler Bubník die ik heb leren kennen bij een van mijn bezoeken aan Tsjechië.  In mijn jonge jaren was hij een van de besten van de wereld. Trouwens, het hele Tsjechische team is van ouds dominant en veelvoudig wereldkampioen geweest. Zelfs Canada, de bakermat van ijshockey en de meest gevreesde tegenstander, moest een verlies incasseren. Het Tsjechische ijshockeyteam stond vele jaren bovenaan, mede door de buitengewoon goede keeper Boža Modrý.

In 1948 kwam Tsjecho-Slowakije door een staatsgreep onder communistische dictatuur. Dit ging gepaard met jaren van terreur die zijn weerga niet kende. Het Parlement verklaarde in de jaren 2000 het veertig jaar durende rode regime in CSSR als een georganiseerd  misdadig regime. Vele spelers zouden daardoor na het spelen in het buitenland willen blijven. Maar het was niet zo eenvoudig om zomaar je jonge gezin achter te laten, te blijven in het vrije westerse land en te leven in grote onzekerheid. Hoe zouden ze hun jonge gezinnen naar het buitenland krijgen? De ongeëvenaarde  keeper van het befaamde Tsjechische ijshockey team, Boža Modrý, had de volgende mening: ‘allemaal of niemand.’ De gezinnen in de waagschaal zetten was ondanks het aantrekkelijke plan toch volstrekt ondenkbaar.

Het hele team  werd  door de onware en niet bewezen verzonnen daden of uitspraken door schijnprocessen van hoogverraad beschuldigd en allemaal naar de uranium mijnen Jáchymov  gestuurd. Van bovenaf heerste de wil het hele ijshockeyteam te gronde te richten. Ja, dat kon in de tijd van terreur en misdaad. Zij waren allemaal beticht van onder andere het denken (!) aan de illegale poging om niet vanuit het buitenland te willen terugkeren. Dat zou voor het toen heersende regime een grote politieke  blamage  worden  in de ogen van de westerse vrije wereld. 

Aan het niet terugkeren kleefden te veel haken en ogen. Het kwam niet meer in aanmerking. Dat hinderde de rechters echter niet. Het stond allang vast dat het team de overheid een doorn in het oog  was  geweest. Allen, ondanks onschuldig te zijn, werden gevangen genomen en als verraders naar de uraniummijnen Jáchymov  gestuurd. Er werden vonnissen van twee tot vijftien jaar opgelegd! Helaas is Boža Modrý, zoals zijn dochter in haar boek vertelt, door de giftige besmetting van uranium na zijn vrijlating gestorven aan de dodelijke straling.

Bubník was eerst een grote held, toen werd hij gevangen genomen en nadat hij was thuisgekomen en gerehabiliteerd werd hij vernederd doordat hij alleen nog mocht spelen bij kleine regionale clubs. Vervolgens is het hem wel gelukt toestemming te krijgen om coach te worden van het Finse Nationale team. Dat had tot gevolg dat zijn Finse team in 1967 de Tsjechen versloegen! En dát was een nationale ramp! Als coach van het Finse team werd hij door eigen volk voor het tweede maal  uitgescholden, bespuugd en ongewenst verklaard.  Zo reageerde de massa.

Bubník heeft door zijn bittere ervaring een boodschap achtergelaten voor de jeugd:

,,Wil je een geslaagde toekomst hebben, kijk dan ook naar het verleden. Anders loop je als een blinde.”

Bubník kon in Canada komen spelen, maar dat mocht niet van het regime. De mens uit het westen kan zich dat alles onmogelijk voorstellen.

Deze zwarte bladzijde van het succesvolle Tsjechische  ijshockeyteam wil niemand lezen, vooral het eigen volk niet. Het is zeer moeilijk verteerbaar. In het westen en vooral thuis wordt het doodgezwegen.

Radomír.