Tsjechie.nl - Interview auteur Verloren taal

Onlangs verscheen bij Uitgeverij Nieuw Amsterdam Verloren taal, van Bronja Prazdny. De flaptekst belooft ‘een beeldende geschiedenis van een onthechte familie en een ontroerend onderzoek naar wat identiteit eigenlijk is’.  De naam van de auteur doet Oost-Europese wortels vermoeden. Hoe zit dat? Een paar vragen aan de schrijfster.

De naam Prazdny klinkt niet erg Nederlands.

Dat is hij ook niet. Ik ben wel hier geboren, maar mijn ouders komen allebei uit Tsjechoslowakije. Het waren politieke vluchtelingen die asiel in Nederland kregen nadat de Russen in augustus 1968 het land bezetten.

Wat voor rol speelt Tsjechië in je boek?

Een behoorlijk grote rol kan ik wel zeggen. In het boek onderzoek ik mijn familiegeschiedenis en probeer ik te achterhalen of het feit dat zowel mijn ouders als mijn grootouders gevlucht zijn, iets zegt over mijn identiteit, wie ik ben. En aangezien zowel mijn ouders als mijn grootouders uit het voormalige Tsjechoslowakije kwamen, speelt het land een grote rol in Verloren taal. Veel van mijn familieleden wonen nog in Tsjechië. In mijn boek ga ik op zoek in de archieven van de geheime dienst naar informatie over familieleden die gestorven zijn. De dossiers die onder het communisme natuurlijk zwaar geheim waren, zijn daar nu over het algemeen vrij in te zien. Ik vond heel veel informatie die zowel voor mij als voor mijn moeder nieuw was, tot aan transcripties van politieverhoren aan toe!

De titel van het boek slaat overigens op de Tsjechische taal. Het is mijn moedertaal, maar ik ben op mijn derde jaar gestopt met het te spreken. In het boek ga ik niet alleen op zoek naar mijn wortels, maar ook naar de taal die ik als peuter sprak en de reden waarom ik daarmee stopte.

Spreek je de taal ondertussen?

Helaas niet, maar als ik daarover nu in detail treed, verklap ik te veel over het boek. Ik kan wel zeggen dat ik het minder erg vind dat ik het Tsjechisch niet meer machtig ben dan voor ik het boek begon te schrijven.

Wat is jouw band met Tsjechië?

Het is het land van mijn ouders. Mijn vaderland. Er woont nog steeds veel familie van mij, die ik te weinig bezoek. Elk jaar neem ik me weer voor naar Praag te gaan (waar de familie van mijn moeder woont), of naar de streek in Moravië waar mijn vader vandaan komt. Ik wil ook nog een keer wandelen in het Reuzengebergte of in het nationaal park Sumava, maar dat zeg ik ook bijna elk jaar. Nou ja, het komt er vast nog wel een keertje van.

Benieuwd geworden naar de nieuwe roman van Bronja Prazdny? Goed nieuws, je kunt hem nu winnen! Doe mee met de prijsvraag.